kəbə

is. <ər.>

1. Məkkədə müsəlmanların müqəddəs saydıqları bina – qibləgah. Ey həqqi hər yerdə hazırdır deyən əgrinəzər; Bəs nə mənada seçərsən Kəbədən bütxanəni? Nəs.. <Şeyx Nəim:> Eylədin Kəbə qarşısında yəmin; O bu gün məhv olurmu bir qız için? H. C.. // məc. Əsas, mərkəz. Mərhum Molla Tarqulu həmişə deyərdi ki, Danabaş kəndi yer üzünün Kəbəsidir, yəni mərkəzidir. C. M..

2. məc. Ən əziz, ən istəkli, ən müqəddəs sayılan şey haqqında. <İmran:> Onun Kəbəsi mücrüdür ki, gündə yeddi dəfə başına dolansın. S. S. A..